Anna no disfruta en Carnaval. De hecho no le gusta nada, pero esta vez algo sucederá que cambiará su manera de ver el mundo.

Quan arriba el carnaval, l'Anna se sent incòmoda. Mai no li han agradat ni la gentada ni el soroll. Però aquest cop una cosa canviarà la seva manera de veure el món.

Eu son Martín, teño unha gata, un ollo de cada cor e unha nube. Subo á miña nube todos os días, pola mañá, pola tarde ou pola noite. Non importa se estou na cama, no parque ou no metro. Ás veces, paso nela moito tempo; outras, un pouco menos. ?A nube de Martín? é un texto de contido onírico sobre un neno capaz de imaxinar outras realidades; coa nube como vehículo simbólico co que transportarse a ese mundo, o relato aposta por ?valorar ese carácter soñador que ás veces pasa desapercibido?, en palabras de Javier Sobrino.